ยังคงกลัวทุกครั้งเวลาที่ฟ้ามันร้อง ฟ้าก็ดูหม่นหมองโปรยละอองหยาดฝน
ยังไงคงไม่ชินกับการได้ยินฟ้าบ่น ฟ้าอาจเสียใจจนต้องหลั่งน้ำตา

แต่พอในตอนนี้ตอนที่เธอจากฉัน บอกว่าไม่มีวันที่จะกลับมา
ฉันจึงพอเข้าใจว่าเหตุใดฟ้าจึงมีน้ำตา เมื่อวันที่เธอลาจากไป

*จะแหงนมองฟ้าและไม่อุดหู  แค่อยากมีใครร้องไห้เป็นเพื่อนกัน

**อยากยืนตากฝนได้ยินฟ้าร้อง เผื่อจะกลบเสียงที่ยังดังก้องตอนเธอบอกลา
ให้สายฝนล้างภาพของเธอที่ยังติดตา และคงต้องใช้น้ำตาล้างภาพเธอในหัวใจ 

(*/**)

นับตั้งแต่วันนี้ เวลาที่ฟ้ามันร้อง ฟ้าจะดูหม่นหมอง ฉันก็พอเข้าใจ
แม้จะยังไม่ชิน แต่จะห้ามฟ้าคงไม่ได้ ก็เหมือนกับใจ จะหยุดยังไงก็รักเธอ

(**/**)

...............................................................

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาฟังครับ ติชมได้ตามอัธยาศัยครับ