เนื้อเพลง นิราศรถไฟฟ้า - อ่ำ อัมรินทร์ นิติพน

นิราศรถไฟฟ้า   อ่ำ  อัมรินทร์  นิติพน
                                                                       
ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกับฉันทำไมไม่เข้ากัน  เหมือนน้ำมันเจอะกับน้ำตา
                                                                       
พูดแล้วก็น่ารำคาญให้ผ่านกันไปเถอะชีวิต  รักฉันแล้วมันผิดพูดต่อไปหัวใจจะวาย
                                                                         
ยังไงรองเท้ายังมีพอจะไปด้วยกัน  เดินๆๆๆไปวันๆเผื่อจะพอทำใจให้มันลืมเธอ
                  
ก็อาจจะได้สบายใจ
                                                              
ตั้งแต่เช้าแล้วนะเดินมาได้ก็จนเย็น  คิดอะไรขึ้นมาได้ใหม่แล้วนะ
                                         
ไอ้การจะลืมใครสักคนช่างทำไม  มันยากลำบากจัง 
                                                                 
ก็กะจะขึ้นรถไฟฟ้าออกตะลุยราตรี  ก็คงดีกว่าเดินแล้วเหนื่อยเกินไป
                                     
รถไฟฟ้าจอดอยู่เนี่ยแล้วยังไง  จะได้พอผ่อนคลาย  ทำให้ใจมันลืมเธอ
ดนตรี:  
                                                                          
นั่งคนเดียวก็เ+++่ยวใจคิดไปเรื่อยเปื่อย  ตั้งแต่หมอชิตคิดจะไปหาหมอ
                                                   
ให้หมอดูว่าอย่างไรจะได้ชิดจะได้เป็นมิตรจะได้ใกล้ชิดเธอ
     
จะต้องทำอย่างไร
                                                                                         
จากสะพานควายมาคิดไปพูดจากับควาย  ให้มันเข้าใจว่าคนอย่างฉันมันควายทุย
                                        
โดนเธอมาหลอก  ให้รักแล้วก็ไป
                                                                       
จอดที่ซอยอารีย์มีความหวังให้เธอมา  ขอเธอจงเมตตาช่วยปลอบใจกัน
                                    
ความอารีย์เธอไม่มีหรือไงกัน  มาทิ้งกันได้ไง
                                                               
มาจนกระทั่งได้เห็นอนุสาวรีย์ชัย  สร้างกันมาได้ไงสูงสุดท้องฟ้า
                                                                 
รักของฉันอุตส่าห์ทนสร้างกันมา  ไม่เห็นจะได้ความ
                                                                
เหลียวดูไฟใจก็ดีขึ้นมาไม่นาน ผ่านประตูน้ำน้ำตามันก็ไหล
                                                       
ก็น้ำตามันไม่มีประตูกั้นไว้  มันท่วมมันท้นขึ้นมาจากข้างใน
         
หลั่งไหลกันออกมา 
                                                                                       
ผู้คนเยอะแยะเขาพากันมาจากไหน  สยามสแควศูนย์รวมแหล่งแท้ความบันเทิง
               
เสียงคนจอแจ  แต่เราเซ็ง
                                                               
ผ่านซอยนานามาถึงซอยทองหล่อ  ร้านข้ามต้มที่เคยนั่งดื่มกินกัน
                                   
ฉันคิดถึงคำที่เราพร่ำรำพัน  ต่อหน้าจานไข่เจียว
                                                               
จนมาถึงพระโขนงผู้คนเริ่มบางตา  เพราะสถานีหน้าก็อ่อนนุชแล้ว
                                     
แล้วน้องนุชอยู่ที่ไหนไม่มีแวว  ไอ้ฉันก็อ่อนใจ  ข้างในมันหดหู่
ดนตรี:  
                                                  
มาจนอ่อนนุชปลายทางก็เหนื่อยแล้วเริ่มง่วงนอน
                                     
ฉันก็เลยต้องนอนเพราะไม่อยากเจอใคร
                                                                               
รักของฉันถึงจุดจบแล้วก็ดีใจ  ฉันจะได้นอน  นอนร้องเพลงไปคนเดียว