INTRO:
พ่อหลี พี่หนูหล่อ
พ่อเขาชื่อหมอหลำ แม่ชื่อแม่หยา
อยู่แพที่สำเหร่
เขาค้าผ้าไหม หม้อใหม่ๆ ก็มี
ดีหมี ดีหมูป่า
วันเวลาเปลี่ยนไป
เมืองไทยก็น้อยน้อย ๆ หน่อย
แม้เต่าที่เราเคยปล่อย
ยังกลายเป็นเต่านินจา
ลืมกระทั่งผักบุ้ง มุ่งไปแต่กินปิซ่า
ส้มตำ ข้าวเหนียว ปลาร้า
ยังเปลี่ยนแปลงมาเป็นอิสานคลาสสิค
โอ้ยของมันบ่แน่ ยุคมันบ่นาน
สงสารก็แต่ลูกหลาน
กินแต่หนมหวาน เสียจนฟันผุ
(ดนตรี)
วันเวลาฝึกฝน ให้คนต้องเป็นคนเหล็ก
ถือโทรศัพท์เครื่องเล็ก
เหมือนหมาคาบกระดูกหมู
จนต้องดูปลาแดก คนรวยจึงได้กินปลาทู
กีฬาตีกอล์ฟลงคู สนามรูรูป่าเขาบรรลัย
โอ้ยของมันบ่แน่ ยุคมันบ่นาน
สงสารก็แต่ลูกหลาน
ทนฟังนิทานเรื่องคนตัดไม้
(ดนตรี)
พ่อหลี พี่หนูหล่อ
วันเวลาเปลี่ยนวน ลูกคนกลายเป็นลูกแก้ว
ทีวีครอบงำหมดแล้ว ของกินของใช้ฟุ่มเฟือย
โลกนี้มันบ่แน่ ใช่ว่าแก่แล้วคิดเรื่อยเปื่อย
รักลูกต้องรับบทเหนื่อย
คุณพ่ออย่าเฉื่อยคุณแม่อย่าชะล่าใจ
พ่อหลี พี่หนูหล่อ
พ่อหลี พี่หนูหล่อ
พ่อหลี พี่หนูหล่อ...
