บุญนำพา แต่วาสนาของอ้ายมันน้อย คือจังบักหอย ต่ำต้อยติดดินท้องนา อยากเป็นคู่สอง หงษ์ทองที่บินล่องฟ้า แต่บ่มีปัญญา เพราะมัวก้มหน้าหากิน บักหอยโข่ง เคียงหงษ์บ่คือดอกน้อง ชีวิตเฮาสองช่องว่างห่างดังฟ้าดิน เจ้ามีน้ำใจ ฮักอ้ายก็ซึ้งจนสิ้น บ่อาจดึงยุพิน ลงมาให้กลั้วดินตม ขอบใจ ในความเยื่อใยเมตตา ซึ้งแล้วน้องหล่า แม้ว่าฮักอ้ายบ่อสม พ่อแม่นาง ขวางทางฮักเฮาจึงล่ม อ้ายจนทนก้ม บ่สมเป็นลูกเขยเพิน แรมเดือนสี่ คนดีสิแต่งงานแล้ว เขาลือแซว ๆ เบิ่งแล้วสมกันเหลือเกิน เจ้าเป็นคนสวย เขารวยเศรษฐีมีเงิน อ้ายมันพอกะเทิน หาเงินค่าดองบ่ทัน
อยากลองเล่นเพลงลูกทุ่งดูน่ะครับ ใครแกะได้ช่วยทีคงไม่ว่ากันนะครับ
