น้ำตาพี่ย้อยป่ก ๆ ต๊กไหล มันซึมฮั่วจากหัวใจที่เจ็บช้ำ
ถูกความฮักจากปากคนใจดำ มันทิ่มตำจนแตกพังยับเยิน
กว่าจะรู้ว่าเป็นแค่คำขี้ตั๋ว ให้ถอนตัวออกมาเป็นส่วนเกิน
ก็ถึงจุดที่ชีวิตต้องเผชิญ กับความเจ็บที่เกินรับไหว
คำว่าฮัก ออกมาจากปลายลิ้น
มันได้ตัดสิน ทั้งชีวิตของลูกผู้ชาย
อ้ายจ่อมจมอยู่กับความเจ็บช้ำ ไม่อยากทำอะไรเพื่อใคร
แม้แต่สูดลมหายใจ ยังเจ็บปางตาย จนมีน้ำตา
เจ้าเอาก้อนขี้ถ่านบ่เฮ็ดใจ ข้างในจังดำปี๋เป็นอีกา
ฮักอีหลีเปิ้ลยังคือหลอยมีอีกคน บ่หลูโตนใจอ้ายแหน่บ่หล่า
เขียนฝันหลอกอ้ายให้งมหา สิ่งที่ได้มาคือเจ็บแป้ตาย
สองมือที่เคยสู้เพื่อฮัก บ่ฮู้จักเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
เหลือประโยชน์แค่บ่าจดน้ำตา กับเขี่ยหาเศษความจริงใจ
สิ่งที่เห็นและปรากฎเสมอ ที่พบเจออยู่ในน้ำใส ๆ
มีแต่ซากความหวังพังทลาย ที่หัวใจขี้ถ่านไฟ มอบให้มา
เจ้าเอาก้อนขี้ถ่านบ่เฮ็ดใจ ข้างในจังดำปี๋เป็นอีกา
ฮักอีหลีเปิ้ลยังคือหลอยมีอีกคน บ่หลูโตนใจอ้ายแหน่บ่หล่า
เขียนฝันหลอกอ้ายให้งมหา สิ่งที่ได้มาคือเจ็บแป้ตาย
สองมือที่เคยสู้เพื่อฮัก บ่ฮู้จักเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า
เหลือประโยชน์แค่บ่าจดน้ำตา กับเขี่ยหาเศษความจริงใจ
สิ่งที่เห็นและปรากฎเสมอ ที่พบเจออยู่ในน้ำใส ๆ
มีแต่ซากความหวังพังทลาย ที่หัวใจขี้ถ่านไฟ มอบให้มา
สิ่งที่เห็นและปรากฎเสมอ ที่พบเจออยู่ในน้ำใส ๆ
มีแต่ความเจ็บปวดจนปางตาย ที่หัวใจขี้ถ่านไฟ มอบให้มา
