เวิ้งฟ้ากว้างกลางน้ำเรือลำน้อยล่องไป ลอยล่องไป ล่องไป ถอยไป ถอยห่างดิน
ดิน แผ่นดินถิ่นฐานตัวเอง โดนละเลงสงครามเสียจนสิ้นแผ่นดิน
เวิ้งว้างกว้างทางฝันชีวันนั้นมืดมน ทน ทุกข์ทน ทุกข์ทน สู้ทน สู้ต่อไป
ไกล ห่างไกลสุดสายตา ลอยล่องในนาวาถึงคราไร้แผ่นดิน
ดินถิ่นเดิมรุกร้อนดั่งไฟแผดเผา ฝืนสูงเตาเจ้าคง เจ้าเคยยัดใส่เตา
คราวผู้คนบนผืนดินเดิมปากหมอง ใยไม่มอง ไม่เคยเหลียวแลเห็นแก่ตัว
กินมีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือจิ้มเกลือเหลือเพียงเรือล่องมา มา เข้ามา เข้ามา Refugee
( Solo )
เวิ้งฟ้ากว้างกลางน้ำเรือลำน้อยล่องมา มาเข้ามา เข้ามาหาแผ่นดิน
ดินถิ่นนี้มีน้ำตา เหลือแค่วันเวลาถ้ามาเพื่อดับไฟ
แผดเผา ฝืนสูงเตาเจ้าคง เจ้าเคยยัดใส่เตา
คราวผู้คนบนผืนดินเดิมปากหมอง ใยไม่มอง ไม่เคยเหลียวแลเห็นแก่ตัว
กินมีเหลือเผื่อแผ่กันวันนั้น วันนี้คงไม่ต้องล่องเรือ
เกลือจิ้มเกลือเหลือเพียงเรือล่องมา มา เข้ามา เข้ามา Refugee
