ใจ...ของคน ยอมทนเฝ้าคอย วันเคลื่อนเดือนคล้อย เลื่อนลอยเสียจนสิ้นหวัง
จากแล้ว บ่เคยคิดหวนกลับหลัง หรือลืมสิ้นแล้วทุกอย่าง ห่างกันเลยพลันเปลี่ยนไป
   เพียง...น้ำคำที่เคยฝากฮัก  เหมือนโดนสลัก  คมปักเป็นรอยอาลัย
กรีดซ้ำ  ลึกล้นเสียจนอ่อนใจ ร้องครวญฝากโขงส่งไป ถามใจคนไกลคนนั้น
   โขง...แม่เอย เคยเป็นพยาน ให้ฮักเปรียบปาน สายธารแห่งแดนสวรรค์
ตราบสิ้นลม สองเฮาบ่พรากจากกัน สัญญาว่าฮักผูกพัน กลับกลายเป็นการจากลา
   สาย...นที ยังคงรี่ไหล  ลูกขอฝากใจ ส่งไปให้ใครที่ห่วงหา
ยอดรัก หากยังบ่ลืมสัญญา โปรดฝากใจลอยโขงกลับมา ช่วยรักษาใจคนที่คอย