Intro:
(สร้อย) ขวัญใจไก่แจ้ แม่สาวรำวงกระโปรงบานๆ
ขวัญใจชาวบ้าน ต้องพ่อกำนันล่ะคุณอาผู้ใหญ่ (ใหญ่ๆ ๆ ๆ)
Solo
ผมเป็นผู้ใหญ่ พี่ชายผมเป็นกำนัน
หน้าที่ให้บริการ รัฐบาลล่ะเขาจ้างผมมา
เงินเดือนก็ไม่เท่าไหร่ เจ็บป่วยพอได้ค่ายา
ผู้ใหญ่กำนันก็มีค่า เครื่องแบบตีตรากระทรวงมหาดไทย
(ซ้ำสร้อย)
ผมเป็นผู้ใหญ่ พี่ชายผมเป็นกำนัน
อยู่ดงอยู่แดนกันดาร ก้มหน้าทำงานทุ่มจิตเทใจ
ความฝัน ความหวัง ความรัก กระจายให้ทั่วถิ่นไทย
อำนาจจะผูกขาดไว้ทำไม ประชาชนเป็นนาย รับใช้มวลชน
พ.ศ.สองพันห้าร้อยสี่ ผู้ใหญ่ลีตีกลองเรียกคน
สมัยนี้เรามีเครื่องยนต์ ปั่นไฟออกไมโครโฟน
แต่ก่อนคุยกันบนศาลา ก็พัฒนาเป็นสภาตำบล
ไว้ปกป้องสิทธิคนจนๆ (ปกป้องสิทธิคนจนๆ)
จากไอ้พวกฉ้อฉลปล้นทรัพยากร
Solo 4times/
กราบเรียนกระทรวง ทบวง กรม พวกกระผมยังก้มหน้ารับใช้
ไม่ดีให้มาโทษผู้ใหญ่ ยังไม่พอใจให้ต่อว่ากำนัน
ถึงการเมืองมีอุปสรรค แต่ความรักในหน้าที่การงาน
แม้ใครจะมาเป็นรัฐบาล ผู้ใหญ่กำนันก็ไม่เคยนอกใจ
(แม้ใครจะมาเป็นรัฐบาล ผู้ใหญ่กำนันก็ไม่เคยนอกใจ)
(ซ้ำสร้อย 2 ครั้ง)
