Intro :
เช้าวันที่มัวหม่น สุดทางแห่งรางรถไฟ
ได้เห็นผู้คนต้องก้าวไป ท่ามกลางตึกรามสูงชัน
ดังสวรรค์ผุดมากลางเมือง แต่กับฉันดั่งโลกันต์
จุดหมายฉัน เพียงต้องการ เพียงให้มัน รองรับกาย
Instru :
เหมือนเทียนที่โดนเป่า ด้วยแรงแห่งลมหายใจ
จากนี้พื้นดินที่กว้างใหญ่ จะกลายเป็นเรือนรับรอง
ใช้ชีวิตแหลกลงกลางดิน เผื่อสวรรค์อาจจะมอง
ให้ฉันขึ้นไปได้ครองได้วันวานกลับคืนมา
ได้เห็นผู้คนมากมาย ยืนอยู่บนพื้นดิน
ได้รู้ได้ฟังได้ยิน ผู้คนร้องตะโกน
ได้เห็นขอทานคนหนึ่ง ยืนก่น คำท้าทาย
เพื่อรอเย้ยความตาย ของฉันเอง
Instru :
เหมือนเทียนที่จวนดับ กลับแปรเปลี่ยนเป็นลุกโชน
ถ้าฉันทิ้งกายให้ร่วงหล่น จะมีกี่คนสนใจ
ก็จะขออยู่เป็นตัวตน หยุดความหลังบ่อนทำลาย
จะขอสู้เกมมันไป ไม่มีทาง จะยอมแพ้
อย่าหวังให้ใครบางคน มาสั่งให้ฉันตาย
จะเห็นฉันทำลงไป บอกเลยไม่มีทาง
จะขอก้าวไปลำพัง ไม่เกี่ยวไม่สนใคร
เก็บความคิดความตายไว้บนดิน
Instru : /
