แม้นไทบ้านส่า ว่าเจ้าไปให้เขากอด
อ้ายกะสิหูหนาตาบอด ทำท่าบ่จักหยัง
กลั้นความรู้สึก แม้ว่าน้ำตาต้องพัง
ทั้งที่อยากฮ้องดังๆ ออกไปสวนความเป็นจริง
ได้ยินจนวิน คำว่าเขาหย่องจนแหล่
ให้เขาซีกต่อนปลาแดก ปลาเข็งแล้วบ่ยอดหญิง
กับเขาคนนั้น คือสิดีจนเจ้าถืกคิ่ง
แต่อ้ายคนที่รักจริง กะยอมรับได้ทุกอย่าง
* กะซ่าง กะซ่าง ทุกอย่างอ้ายบ่ติดใจ
คิดว่าให้ทานเขาไป บ่เป็นหยังดอกเอวบาง
อ้ายยอมโง่เขลา รับเอาเดนเขาดอกนาง
สิยอมเล็มก้าง ล้างถ้วยที่เขากินแล้ว
** ยังฮักคือเก่า ถึงเจ้าสิถืกเขากอด
อ้ายยอมรับได้ตลอด บ่ถือว่าน้องมีแป้ว
อ้ายถ่าเล็มลายถ้วย ที่เขามาหล๋อยจ้ำแจ้ว
พาข้าวที่เขากินแล้ว อ้ายสิเหมี่ยนดอกเด้อ...คนดี
(ซ้ำ *,**)
พาข้าวที่เขากินแล้ว อ้ายสิเหมี่ยนดอกเด้อ...คนดี
