ละดนปานได๋ใจบ่เคยลืมเจ้าา
เป็นซึม ๆ เหงา ๆ จากวันเจ้าไปเป็นอื่น
ถึงสิผ่านหลายวันคืน ใจยังคึดฮอดเจ้า
บ่เคยเว้าผู้ใหม่แทน
ละสายแนนเอ๋ย คือบ่ผูกแน่น ๆ ดึงใส่ให้สมหวัง
ฮักสลายใจชายพัง ห่วงเสมอให้เธอฮู้
ฮักของเฮาสิ้นแล้ว ไร้แววที่จะหวนคืนมา
เมื่อเธอเลือกเขา ผู้รวยสูงค่า
อำลา ทิ้งใจอ้ายคนจน
สู้ทนด้วยกันหลายปี เจอเขาผู้ดีน้องลืมคำว่าทน
มอบใจให้เขา ฮักเฮาทำหล่น
ความจน น้องโบกมืออำลา
ซึมคือบ้า ได้เช็ดน้ำตาจากวันพ่ายใจหม่น
หนีความจนบ่ได้ กะเลยพ่ายแก่เขา
เจ็บทุกข์เศร้าหยังสิทอเสียฮัก
ใจเสียหลักให้คิดไปหลายหลาก
แค่บวกคูณหารเอาฮักมาตั้ง เอาเจ็บเอ้ยมาลบ
กะยังจบบ่ได้ ฮักของอ้ายที่มี
ฟังคนดี เจ้าจงฟัง จากผู้ผิดหวัง
อยากบอกให้เธอรู้ว่า
อ้ายเจ็บแปะตาย ในวันที่พ่ายหมดท่า
แต่ฮักเจ้าหลาย เกินความเสียใจน้องหล่า
ก็เลยไม่อาจอำลา ยังคงรักเธอล้นใจ
ยังคงไว้ กับความหวังดีกับทั้งด้านเป็นห่วง
ฮักหวงฮักฮ่างยังมีไว้ต่อลม
ชมเขาชมแต่อ้ายได้เศร้า
กอดแต่เหงา แทนเจ้าทุกครั้ง
แต่จงรับรู้ไว้เดอน้องนาง
ถึงอ้ายผิดหวัง แต่ยังฮักเธอไม่ลืม
เหงาซึมในใจมีบ้าง ยามเห็นเขาควงเจ้าใส่
น้อยใจอยู่แต่กะซังบ่ได้ เจ็บปวดอยู่แต่กะลืมบ่ได้
ใจฮ้างได้แต่ทน เพราะว่าคนที่อ้ายฮักคือเจ้า
ฮักของเฮาไม่เคยลืมได้ แต่บ่ขวางทางใจ ด๊อกเด้น้อง
