INTRO : on
เคยเป็นเธอที่ฉันมีตลอดมา
เคยเป็นเธอที่ซับน้ำตาในยามเหงา
ทุกร้อนเสียใจเพียงใด
มีเพื่อนคือเธอช่วยแบ่งเบา
ไม่เหงาไม่กลัวไม่เหนื่อยไม่ท้อใจ
(ถ้ามีเธอ) จนเวลาได้ แยกเราให้ห่างกัน
มันคงเป็นเพราะโชคชะตากำหนดไว้
ให้ฉันและเธอมีทางที่เลือกเดินต่างกันไป
ถึงแม้ว่าเรายังอยู่ใกล้ ๆ กัน
แต่มันไม่เหมือนเดิม
* อะไรที่ทำให้ไกล ฉันไม่เข้าใจ
ฟ้าหรือทะเลที่กว้างใหญ่ อะไรมากั้นเรา
อยู่ใกล้แค่เพียงเอื้อมมือถึงกัน
แต่เหมือนมีหมอกควันบางเบา
กั้นตรงกลางขวางเราไม่ให้ได้เจอกัน
(ดนตรี)
เมื่อฉันและเธอมีทาง ที่เลือกเดินต่างกันไป
ทั้ง ๆ ที่เรายังอยู่ใกล้ๆกัน แต่มันไม่เหมือนเดิม
(ซ้ำ *)
เคยมีบางครั้งที่อยากให้เป็นเหมือนดังเดิม
แต่ใครเลยจะได้ทุกอย่างอย่างที่ฝัน
(ซ้ำ *)
(ดนตรี)
