เธอเองจะรู้ใหม ว่าทำให้ใครคนหนึ่งพร่ำเพ้อ เวลาที่เขาคนนั้นได้ยินเสียงเธอ
ดั่งเป็นเสียงเพลงจากสวรรค์ แต่เธอคงไม่เคยรู้ เวลาทุกครั้งที่เราพบกัน
ไม่รู้ทำไมหัวใจถึงสั่น เปรียบดั่งอยู่กลางลมหนาว *ฉันได้แต่คิดได้แต่นึกในใจ
พร่าเพ้อละเมอล่องลอยไป หากเป็นคนที่เธอฝันและใฝ่ คงไม่ปวดใจอย่างนี้
**ฉันได้แต่บอกตัวเองว่าควรทำใจ เมื่อความเป็นสิ่งเกินฝันและใฝ่
ไม่อาจมาเป็นคนรักกัน แต่ขอให้ได้บอกกับเธอ กับความเป็นจริงที่อยู่ในใจฉัน
เธอคือคนที่รอที่หัวใจต้องการ และคงอีกนานที่หัวใจของฉันพร่ำเพ้อ
มีเพียงแค่ความฝันที่ฉันนั้นพอมีเธอในหัวใจ ยิ่งใกล้กันเท่าไหร่ก็ยิ่งหวั่นไหวในใจ
ทุกครั้งเวลาที่ฉันตื่น ต้องข่มน้ำตากับความปวดร้าว เมื่อวงแขนฉันยังว่างเปล่า
ไม่มีใครกอดเหมือนอย่างในฝัน
/*/**/ เป็นแค่ความในใจที่ไม่เคยได้บอกเธอไป มีเพียงตัวฉัน มีเพียงใจฉัน
ที่มัรู้ว่ารักเธอเท่านั้นเอง