หมอลำโบราณย่านคนว่า ไม่ทันสมัย ก็แล้วแต่ตามใจ ได้ทุกทางบ่ขวางเจ้าดอก
วาสนาเต่า ค่อยคืบค่อยคลานอ่านกระต่ายบ่ออกอ้ายคนกระจอก บอกได้สามคำกะแล้วแต่.....
โอ่ยหนอนาย หนอนาย ตาย ตายแท้ หัวใจเป็นแผลยืนเศร้าเหงาง่วง
ไปควงผู้ใหม่เย้ย บ่เคยเว้าสั่งลา ไปก่อนหนา ฮอดบ่ว่าจักคำ
ชั่งใจดำ ดั่งสีอีกา วาสนาอ้ายมันบ่ถึง จึงเสียเจ้าให้เขาไปครอง
น้ำตานองเสียน้องเพราะจน ลืมคนต่ำต้อยน้ำตาย้อยนั่งแนม
เจ้ายิ้มแย้มอ้ายเป็นผู้นอนซม เจ็บระบบทางในคิดไปใจท้อ
เจ้าบ่ง้อ อ้ายยังแคร์ แคร์น้องคือเก่า น้องมีเขาอ้ายยังมีเจ้าในใจเสมอ
กะแล้วแต่เจ้า สิเอาผู้ใด๋ก็แล้วแต่เธอ หมอลำทำใจบ่สู้กับไผแข่งไปย้านเก้อ
กะแล้วแต่อ้ายตายยืนเทิ้อเล่อ มันสิทธิ์ของเธอจะเลือกเอาใคร....
ทำใจได้เจ็บปวดปานใด๋กะทนได้คือเก่า ทำใจได้เจ็บปวดปานใด๋กะทนได้คือเก่า
ใจมันมักแต่เจ้าเหงาง่วงบ่ตาย ความผิดหวังบ่พังความฮักอ้าย ออกจากหัวใจ
บ่เอาไผมาแทนที่ เธอเด้อน้อง
ได้แต่มอง มองน้องกับเขาเศร้าใจอีหลี ด้วยความยินดี ไม่มีเหตุผลของคนผิดหวัง
ใหญ่จั่งพ้อคิดหยังหลายน้อให้มันอุกอั่ง คนที่อ้ายฮักอยู่สุขสมหวัง
อ้ายน้ำตาพังกะแล้วแต่....
เป็นคนแพ้อยู่ตามประสาหากินเช้าคำ เป็นคนแพ้อยู่ตามประสาหากินเช้าค่ำ
เอาเสียงลำแค้นๆ แทนน้ำล่องคอ ยามคิดพ้อกะเป็นโหง่นมาตำ กะแล้วแต่เธอเด้อคำอย่าจำมันไว้
กะแล้วแต่ใจ ของนางเด้อ ของนางเด้อ...เออ.....
