รู้ฉันก็รู้ มันจบแล้ว แต่ว่ายังฝืนทำใจลืมเธอไม่ลง 
                                                        
เกลียดความอ่อนไหวที่มันคง ยังรบกวนความจำ 
         
ให้ทุกเรื่องยังคงมีเธอเรื่อยมา 
                                                      
ภาพความเคยชินวันเหล่านั้น มองไปทางไหนฉันก็เจอแต่น้ำตา 
                                                                       
อยากที่จะหนีความเป็นจริง ให้พ้นความทรงจำ ให้ชีวิตฉันเดินต่อไปซักที 
                                                                                
*แต่จะหยุดมันยังไง บอกให้ใจมันลืมเธอ สั่งสมองให้คอยควบคุม..ใจ 
                                                          
  แต่จะสั่งการยังไง ก็ฉุดใจไว้ไม่ไหว เมื่อสมองและหัวใจไม่ยอมเดินไปด้วยกัน 
                                                     
** และฉันต้องทำอย่างไร เมื่อความคุ้นเคยที่เราเคยมี 
                                                                   
    ยังทำร้าย ฉันจนวันนี้ อีกนานไหมกว่าใจฉันจะเคยชิน กับการ...ไม่มีเธอ 
                                         
ถึงแม้ฉันฝืนใจแค่ไหน มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย 
                                                                                 
เบื่อที่ต้องเห็นภาพเดิมเดิม พอแล้วความทรงจำ โปรดอย่าทำให้ฉันเจ็บกว่านี้เลย 
 ซ้ำ * , ** , **
                                      
อีกนานไหมกว่าใจฉันจะเคยชิน กับการไม่มีเธอ..