มีหนึ่งเรื่องราว ตำนานเล่าขาน เวลาช้านาน ได้โปรดฟัง
กระต่ายตัวน้อย เฝ้ามองดวงจันทร์ ที่เดิมทุกวัน ไม่ห่างไกล
*สวยงาม โอ้จันทรา ดวงดารา ส่องลงมา ช่างเฉิดฉาย
ฝัน...ไป จะวันนึง จะวันใด จะไขว่และคว้ามา
**มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป ไม่ว่าสูงเท่าใด (ลาลาลา ลาลาลาลา)
มันก็เลยต้องปีน ปีนให้สูงขึ้นไป จะยากเย็นเท่าไร (ลาลาลา ลาลาลาลา)
จะต้องเจ็บกี่ครั้ง ตกลงมากี่หน สิ่งเดียวคือต้องอดทน ลำบากลำบน เพื่อใฝ่และฝัน
จะต้องเจ็บกี่ครั้ง และต้องเจ็บกี่ครั้ง
สิ่งเดียวที่รู้ คือในตอนนี้ จะกี่วิธี จะขึ้นไป
กระต่ายตัวน้อย ไม่คอยความฝัน เมื่อสิ่งที่หวัง ช่างห่างไกล
(*,**)
โอ้อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ จะทำยังไรจะคว้ามา
โอ้อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ จะทำยังไรจะคว้ามา
โอ้อันว่าของสูงแม้หมายปองต้องใจ จะทำยังไรจะคว้ามา
(**)
และในตอนสุดท้าย ถ้าคลาดเคลื่อนสิ่งนั้น แต่ฉันก็จะยอม
