สำนึก
มาลีฮวนน่า
                                                                      
แดดร้อนตอนสายสาดส่องปลุกกายปลุกกายของอ้ายขี้เมา
                                                               
เพิ่งรู้ฤทธิ์เหงาลองริแกล้มเหล้า ขอเมาแล้วค่ำคืนนี้
                                                                  
เมืองหลากวิถีความหมายมากมากมีรักมีเพียงที่รู้สึก   รู้สำนึกถึงจิตใจแค่ฉันว้าเหว่
                                                
* ณ ที่เมืองนี้ที่ระทม เจ็บช้ำตรมห่มน้ำตา
                                                                            
ณ ค่ำคืนนี้คืนหนาวลม เจ็บระบบห่มน้ำตา   โอ้อนิจจาน้ำตาของผู้พ่ายแพ้
                                                                
ก่อนฟ้าจะสางมองเห็นเส้นทาง ยามราตรีด้วยสีนีออน
  	                                                            
ย่ำริมทางเท้าสาบกลิ่นคนคาว  ดาวคนเมืองมีเรื่องหลายหลาก
                                      
เข้าใจยากจนจิตใจของฉันอ่อนแอ                     (ซ้ำ * )
                                                                             
กว่าฟ้าจะสางมองเห็นเส้นทาง  ใจของคนต้องหม่นหมองไป
                                   		         
ไม่ผิดใช่ไหมหลงเชื่อเพื่อใคร   มาเข้าใจมากกว่าที่เห็น
                                                             
สิ่งที่ซ้อนเร้นคับแค้นลำเข็ญ  ยากเอ่ยจากคนไร้ค่า
                                       
จึงขอที่หมาซุกหัวนอนก่อนรุ่งราง
		ซ้ำ */*/*
                    // เด็กใต้ใจเกิน 100 //