จากกันนานเท่าไร ยังจำได้ดี
วันที่ฉันเองทำให้เธอเสียใจและมีน้ำตา
อาจเพราะฉัน ยังไม่เข้าใจ ในความย่วงใยที่เธอให้กัน
กลับทิ้งให้มันเป็นสิ่งไรค่า
* ทุกอย่างจึงต้องสลาย สุดท้ายรักนี้ไม่มีโอกาสต่อไป
ขอให้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ฝันไปได้ไหม
ให้เหตุการณ์นี้ได้พลันหายไปเมื่อฉันตื่น
เจ็บปวดเท่าไรยังจำได้ ใจบอกไม่อาจฝืน
อยากลืมตาแล้วตื่น แล้วลืมภาพเหล่านั้นไป
อยากเปลี่ยนวันที่ทรมาน
ให้กลับมาเป็นวันที่เคยได้ข้างเคียงกัน ไม่ว่าสุขทุกเท่าไร
แต่วันนี้คงทำได้เพียงบอกตัวเองไว้ ความทรงจำจะดีแค่ไหน
มันก็เป็นสิ่งที่อยู่ในใจ
(*)(*)
แล้วลืมภาพเหล่านั้นไป
อยากลืมตาแล้วตื่น แล้วลืมภาพเหล่านั้นไป
