INTRO:
* ตามี ยายมา ตาสา ยายสี อยู่เหย้าเฝ้าเฮือน
นอนดูเดือนเคลื่อนผ่านราตรี
นาไร่ในวันนี้ คงไม่มีลูกหลานเหลนโหลนทำกิน
SOLO: (2 ครั้ง)
ข้าวไทยเคยเป็นสินค้าออก
เดี๋ยวนี้เขาบอกจะเป็นสินค้าเข้า
เมื่อชาวนามีชีวิตปวดร้าว
แล้วใครกันเล่าจะกัมหน้าทำนา
อันปู่ย่าตาทวดเคยทำกิน
บัดนี้ผืนดินสิ้นคุณค่า
บ้านเมืองเรายิ่งพัฒนา
(บ้านเมืองเรายิ่งพัฒนา)
ก็ยิ่งนำพาธรรมชาติให้เสื่อมโทรม
(ซ้ำ *)
SOLO: (2 ครั้ง)
ข้าวไทยเคยมีชัยก้องโลก
เป็นมรดกที่เราภาคภูมิใจ
ปลูกข้าวไว้กินไว้ขาย
มุ่งทำรายได้เลี้ยงแผ่นดินสืบมา
ค่าปุ๋ย ค่ายาฆ่าแมลง
ปัญหาฝนแล้งจึงต้องประกันราคา
เมื่อคนกินไม่แลเห็นคุณค่า
(คนกินไม่แลเห็นคุณค่า)
ก็ได้เวลาเป็นชาวนาล้มละลาย
เปิบข้าวกันทุกคราวคำ
แล้วใครบ้างจำว่าข้าวมาจากไหน
หนึ่งคำที่เราเคี้ยวกัน
เคยนึกมั้ยนั่นว่ามาจากใคร
รำลึกถึงบุญคุณแผ่นดิน
อย่ากินแบบเหลือ เผื่อหมูเผื่อหมา
หนึ่งเมล็ดก็มีราคา
หยาดเหงื่อแลกมาของชาวนาไทย
SOLO: (2 ครั้ง)
(2 ครั้ง)
ข้าวไทยในฝันร้ายชาวนา
ที่หมดปัญญาหยัดยืนสู้ต่อไป
แผนพัฒนาชาติไทย
มุ่งทำกำไรไปที่อุตสาหกรรม
ยายมา ตาสา ยายสี
นั่งปิ้งข้าวจี่ป้อนหลานตัวดำๆ
กินไปเถอหำน้อยผู้ตกต่ำ
(กินไปเถอหำน้อยผู้ตกต่ำ)
เปิบข้าวแต่ละคำจำไว้เป็นตำนาน
ฮือ...ฮือ... จำไว้เป็นตำนาน
ฮือ...ฮือ... จำไว้เป็นตำนาน
ฮือ...ฮือ... จำไว้เป็นตำนาน
กินไปเถอหำน้อยผู้ตกต่ำ
เปิบข้าวแต่ละคำจำไว้เป็นตำนาน
