คิดฮอดหลาย แต่คราวที่ ตอนยังมี เจ้าเป็นคู่
หล่านางเอ๋ย ตั้งแต่ที่อ้ายบ่ฮู้ ได้ตีค่า ด่าประนาม
ถึงความซวย ชอกช้ำ กำไลเว้นถึง
มาคำนึงถึงความผิด เรื่องราวเมื่อคราวปุ้น
คิดเห็นคุณยามเจ็บไข้ ทั้งเสียใจ ได้ตีด่า ได้ตีด่า
อ้ายขอโทษภรรยา กลับคืนมา ได้บ่น้อง
ผัวขอร้อง ให้ต้าวคืน
ตั้งแต่ได้กันมา อ้ายกินเหล้าเมายา ด่าเมียทุกวัน
เจ้าหนีตามพี่มา อ้ายทั้งตีเทิงข่า ด่าโข่เสื่อบ่ฮู้วาน
เจ้าก็ยังหวังดี สมเป็นแม่ศรีคนที่อยู่นาน
ซื่อตรง ใจเดียวรักมั่น เหมือนดั่งสวรรค์ท่านส่งมาดูแล
ชายมันแย่ มันแย่ สรรหาแต่เรื่องด่า กินน้ำตาสู้มื้อ สู้มื้อ
จะทนได้ไม่หน่ายหนี เป็นเมียเป็นกระสอบทราบเคลื่อนที่
ทั้งตีด่าสารพัดเจ้าก็กัดฟันทน อยู่กินกับอ้าย
ได้ใจหลายหนีไปมีเมียน้อย เมียน้อยเพิ่นก็มาเฮ็ดใส่
เจ้าทนอยู่บ่ได้ อ้ายทำร้ายย่ำยี ปัจจุบัน มันบ่คือแก้กี้
อ้ายเป็นต้องเบิ่ดโต บัดเธอโง่ขึ้นมา หมดบ่เหลืออีหยังจ้อย
นั่งน้ำตาย้อยแล้วเด้อเสื่อเบิ้ดบ้าน
เจ้าจากไปไม่นาน อ้ายถูกผลาญจนหมดตัว
เมียน้อยได้ตันมา เขาบอกหัวซ่าหลงหน้ามือตามัว
สมน้ำหน้ามึงน้อบักซาติซั่ว มืดหน้าตามัวเห็นขี้งัวเป็นทองคำ
มาขอย้ำความหลังครั้งเก่า มาขอย้ำความหลังครั้งเก่า
กับเพิ่นเฮาเถิดน้อง เถิดน้อง อ้ายยอมเจ้ากู้สู่แนว
อ้ายสาบานสิบ่เฮ็ดอีกแล้ว เรื่องความซั่วคือหลัง
ขอให้หันคืนมา อย่าป่าสิยอมแล้ว
