อยู่ลำพังในห้องที่มันว่างปล่าว  ในห้องที่ไม่มีแม้ใคร


สักคน    มีแต่เรา


เดินออกไปนอกชาน  มองหาดาวก็หลบ กลีบเมฆไป


มองหาจันทร์ก็เว้าแหว่งไป  แล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนเรา


เมื่อยามที่ฉันเหงา  ปล่อยใจไปกับฟ้าใกล ให้คนทางโน้นด้ายรู้ว่าฉันห่วงใยกว่าใครทั้งนั้น


ที่เธอรู้จัก กว่าใครทั้งนั้นที่เข้าคิดถึงเธอ


อยากให้รับรู้.....  ความรักที่เกิดขึ้นมาด้าย  ..ก็เพราะเธอนั้นคง  มีความหมาย  กับใจของฉัน


เก็บใว้อยู่ภายในแต่ว่าตัวฉัน...  ไม่เคยด้ายพูดมันออกไป  ..แค่อยากให้เธอรู้สึกถึงความรัก


ที่ฉันมีให้.   อย่างนี้ด้วยความรู้สึกเธอเอง



เมื่อยามที่ฉันเหงา  ปล่อยใจไปกับฟ้าใกล ให้คนทางโน้นด้ายรู้ว่าฉันห่วงใยกว่าใครทั้งนั้น


ที่เธอรู้จัก กว่าใครทั้งนั้นที่เข้าคิดถึงเธอ


อยากให้รับรู้.....  ความรักที่เกิดขึ้นมาด้าย  ..ก็เพราะเธอนั้นคง  มีความหมาย  กับใจของฉัน


เก็บใว้อยู่ภายในใจแต่ว่าตัวฉัน...  ไม่เคยด้ายพูดมันออกไป  ..แค่อยากให้เธอรู้สึกถึงความรัก


ที่ฉันมีให้.   อย่างนี้ด้วยความรู้สึกเธอเอง