ยังคงวนเวียน วุ่นวายในความรู้...สึก(ความรู้สึก)
ยังไม่เข้าใจ ยังคิดอยู่
ทำไม ทำไม ทำไม ทุกครั้งที่ใจมันร้าวราน
เวลามันเดินไปช้าๆ อย่างกับตอกและย้ำ...
Why! Why! Why! Why!
ความเป็นจริงที่คนไม่เคยรับมัน
ความพ่ายแพ้ที่คอยมาเยือนนั่นเองเท่านั้น ใช่ไหม...
มันยังหลอกยังหลอนเรา ทำชีวิตเราหายไป
มันยังหลอกยังหลอนเรา ทำชีวิตเราหายไป
มันยังหลอกยังหลอนเรา ทำชีวิตเราหายไป
มันยังหลอกยังหลอนเรา ทำชีวิตเราหายไป
มันอยากจะหมุนเข็มนาฬิกา ให้เร็วขึ้นไปให้ไวกว่านี้
แต่ใจมันรู้ว่าทำอย่างนี้ ที่จริงไม่มีความหมาย
ยังเจ็บยังช้ำมันตอกและย้ำยังอยู่ในชีวิตเราอย่างนี้
ทางเดียวที่มีให้วันเวลามันเยียวมันยาให้ลืมมันซะให้ได้!
ลืมมันซะให้ได้!
