เธอกับฉันเหมือนดาวกับดวงตะวัน
ไม่มีทางที่เราจะพบ จะมาเจอกันเหมือนคนทั่วไป
ไม่ว่ารักกันแค่ไหน โชคชะตาขีดไว้ให้เราอยู่ฟ้าเดียวกัน
แต่ไม่มีวัน ที่จะมาเจอกันได้อย่างใครๆ

* ฉันมองที่ขอบฟ้า รอเวลาที่เธอจะมา
แม้จะได้เจอแค่เพียงแสงรำไร แค่เพียงไกลๆ
แม้ว่าจะต้องดับแสงของตัวเอง แลกได้ทุกๆ อย่าง
หากการสิ้นแสงตัวเอง คือการได้พบเจอเธอ

ชาติที่แล้วคงทำอะไรไว้
จึงมีผลให้เราต้องผลัดต้องพราก
มีความรักที่ยากเย็นและเป็นทุกข์ในวันนี้
ได้แต่อธิษฐานให้เราหมดทุกข์เสียที
ได้พบเจอกัน และก็ไม่มีวัน จะจากกันไป

(ซ้ำ *)

จะยอมเพื่อเธอเสมอ หากการที่ฉันดับแสง คือการได้พบเจอเธอ