นาน...นานเท่าใด กว่าจะเดินทางไกลออกไปพบเจอ 
เมืองที่มีหมอกมัวสลัวๆ และสายฝนพรำจำ...จำขึ้นใจ เส้นทางอันห่างไกลผ่านไพรพนา 
ข้ามภูผา ข้ามฟ้ามาพบมาเจอโอ้...เจ้านกนางแอ่นเจ้ารู้ เจ้าจึงโผบินจากแดนใด 
มาหาถิ่นเกาะกิ่งพักใจ ไกลแสนไกลก็ยังไม่ย่อไม่ท้อมีกี่คนที่ดั้นด้นมา ด้วยรับรู้ว่ามีเมืองนี้ งามเหมาะสมพอดิบพอดี ให้มาพักพิงน่าน...น่ะสิ   น่าน...น่ะสิ  
มากี่ที กี่ที อยากอยู่นาน ๆวายยังไม่วาย ตลาดยังมีความหมาย ยังคงขายดี 
ยามค่ำคืนไม่มีแสงสี ยังมีบัวลอย บัวลอยไข่หวาน ไม่ต้องเติมน้ำตาลก็หวานจับใจ 
ด้วยรอยยิ้มป้านิ่มสดใส ละไมละมุนน่าน...น่ะสิ   น่าน...น่ะสิ  กินกี่ที กี่ที ก็ยังติดใจเก็บบันทึกภาพความสดใส อยากให้ใครชื่นชมแบ่งปัน 
เก็บภาพฝันเมืองน่านนิรันดร์ร้อยความทรงจำ 
เก็บความงามของน่านวันนี้ 
เก็บดีๆ ให้ลูกให้หลาน เก็บน่านนี้ให้นานเนิ่นนาน หรือจางหายไป น่าน...น่ะสิ   น่าน...น่ะสิ  นานกี่เดือน กี่ปี ก็ยังงดงามน่าน...น่ะสิ   น่าน...น่ะสิ เก็บน่านให้ดีๆ ให้นาน... น้าน... น่าน..