วันที่มีสองเรา เฝ้าดูแลและเคียงคู่กันผูกพันเข้าใจ 
วันชื่นคืนสุขล้ำ เหมือนไม่สิ่งใดที่ทำ ให้เราพรากกันได้ 
แต่แล้วมื่อใครคนหนึ่ง เข้ามาทำให้ใจเธอนั้น ต้องหวั่นไหว 

สายตาเธอมันฟ้องว่าฉันและรักที่มีมันเก่า...มันเบื่อ... มันหน่าย 
มันไม่ได้เหมือนอย่างเขา...ที่พร้อม จนฉันไม่เหลือความหมาย 

ถามสักคำที่เรา เฝ้าดูแลและเคียงคู่กัน ผูกพันเข้าใจ 
วันเหล่านั้นไปไหน เหมือนเธอลืมหมดแล้วหัวใจ ว่าเคยมีฉัน 

อย่างนั้นก็เพียงแค่บอก ฉันตรงๆว่าไม่รัก จะดีกว่า 
ให้สายตาเธอมันฟ้องว่าฉันและรักที่มีมันเก่า...มันเบื่อ... มันหน่าย 
มันไม่ได้เหมือนอย่างเขา...ที่พร้อม กว่าฉันที่มีแค่เพียงหัวใจ...ไม่พอ 

ก็สายเกินไปใช่ไหม ถ้าฉัน...จะขอให้เธอ นั้นกลับมารักเหมือนก่อน 
คงย้อนคืนไปไม่ไหว สุดท้าย...ก็ทำได้เพียงขอ 
แค่คำเดียวเท่านั้น ต้องการไปจากฉัน แล้วจะไปไหนก็ไป 

ก็รั้งเอาไว้ไม่อยู่ ฉันรู้ดี ก็ขอให้พอเสียที 

ที่สายตาเธอมันฟ้องว่าฉันและรักที่มีมันเก่า...มันเบื่อ... มันหน่าย 
มันไม่ได้เหมือนอย่างเขา...ที่พร้อม กว่าฉันที่มีแค่เพียงหัวใจ...ไม่พอ 

ก็สายเกินไปใช่ไหม ถ้าฉัน...จะขอให้เธอ นั้นกลับมารักเหมือนก่อน 
คงย้อนคืนไปไม่ไหว สุดท้าย...ก็ทำได้เพียงขอ 

สายตาเธอจะฟ้อง ว่าเธอ...ไม่รัก อีกนานไหม ก็รู้ว่าฉันมันไม่ได้ดีพร้อม 
จะยอมให้เธอได้เดินไปจากฉัน แค่เธออย่ามอง อย่าฟ้องด้วยตาคู่นั้น