สัตย์วาจาจากสมอง หยิ่งผยองเพียงสองขาย่ำในห่าพายุฝัน วางเดิมพันเพื่อตามหา
หนึ่งในล้านเหลือเพียงศูนย์ หากร่างกายยังไม่สิ้น ขอใช้เรี่ยวแรงนี้ดึงอากาศมาสูดกลิ่น
ชั้นบรรยกาศที่สูงกว่ายังมีความฝันคอยสวมกอด
ใครไหนมาลาจากแต่สิ่งๆนี้จะยังคงอยู่เราตลอด
ปล่อยให้ความฝันคอยเติมเชื้อไฟในม่านตา รักษาชีวิตให้ดำรงอยู่แล้วสู้ยิบตาไปจนกว่า
กายเกยดิน ความตายสรุปทุกสิ่งจบบททดสอบกลายเป็นคำตอบไม่อาจจะปฎิเสธได้ในที่สุด
ยังไม่หยุด การเดินเท้าบนอุปสรรคต่างๆนาๆภาระบนบ่ายังคงแหวกว่ายไปจนกว่า
+++ยดาว บันทึกเรื่องราวความฝันที่เขียนลงในสมุดถ่ายทอดถึงคนที่กำลังตามหาจุดหมายบางอย่าง ก่อนอาทิตย์ลับตาอีกหน้ากระดาษได้พ้นผ่านเป็นแรงบันดาลของวันใหม่รอใครสักคน เปิดอ่าน
.
.
life goes on (หนึ่งชีวิตจะผ่านมา) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
dream goes on (อยู่กับเช้าวันใหม่)(รู้ดีเวลาที่ดาวมันลง) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
life goes on (หลับตา) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
dream goes on นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา (ลืมตาเมื่อไหร่ life goes on)
.
.
สายฝนพร่ำกับคำถามณะใต้ชายคา ผ่อนคลายความเครียดค่อยๆละเมียดไปหมอกระเอียดลงมาจากบ่า ปลดความระทมเงยหน้าชื่นชมสายฝนจากฟากฟ้า กี่ล้านฝนที่ชะชโลมตั้งแต่โลกได้ก่อกำเนิดขึ้นมา หมุนเปลี่ยนตลอดมาและเป็นเช่นนี้อีกเนินนาน แต่หนึ่งชีวิตไม่เนินนาน มนุษย์เป็นเพียงละอองถุลีของจักรวาล
หนึ่งบรรทัดในบันทึกของปัจจุบัน ผันผ่านกาลเวลากลายเป็นจดหมายจากอดีตกาล
และนี้คงเป็นเหตุผลที่ชีวิตหนึ่งที่แสนสั้นของคนแต่ละคนยังคงต้องทำ ต่อสู้ ต่อไป ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็ตามแต่ แค่อุปสรรคที่เข้ามาซัดทำให้เป้าหมายดูไกลเกิน
ก็ผ่านมหาสมุทรจากชั้นบ่อน้ำที่ตื่นเขิน แวะบางแต่ที่สำคัญอย่าหยุดเดิน
อารมณ์ที่อ่อนไหวดังสายพิณอย่าไหวติงประคองความฝันกับร่างกายโลดแล่นอยู่บนเส้นทางแห่งความเป็นจริง
.
.
life goes on (หนึ่งชีวิตจะผ่านมา) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
dream goes on (อยู่กับเช้าวันใหม่)(รู้ดีเวลาที่ดาวมันลง) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
life goes on (หลับตา) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
dream goes on นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา (ลืมตาเมื่อไหร่ life goes on)
.
.
เพราะหนึ่งชีวิตที่เคยลิขิตมันมีความหมายในตัวของมัน เคยถามตัวเองตลอดเวลาในเช้าแต่ละวัน จะถามว่าที่ที่เราอยู่กับจุดตรงนั้นที่เราอยากมันต้องเป็นที่ๆเดียวกันกับธรรมดาให้สัตย์วาจาออกจากปาก
แต่บางครั้งเราเจ็บ ข้างในของเรามันเจ็บแบบลึกที่สุดใครก็ยากจะหยั่งดัง ฟ้าแม่งเล่นตลกหรือแค่อุปโลก
ที่โชคชะตาปกคลุมด้วยอุปสรรคให้เราต้องเจอในบทชีวิต
เจ็บกายแต่ใจห้ามแพ้ เป็นเพียงแค่ความอ่อนแอในบางเวลา หากแต่ระงับอารมณ์ตรงนี้ให้อันตธาน
ลมหนาวที่ทำเราสั่นหรือคลื่นที่โถมเข้าสาดเข้ามาทักทายเดียวก็ผ่าน หินผายังตระหงาด
จุดไฟความฝันไม่ให้ดับ เพราะเวลาในปัจจุบันที่เราปล่อยเลยไม่อาจเรียกคืนย้อนกลับไปเหมือนก่อน
เหนื่อยนักก็พักสักหน่อย ปล่อยให้กายของเราพักผ่อนลืมตาเมื่อไร
dream and life goes on
.
.
life goes on (หนึ่งชีวิตจะผ่านมา) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
dream goes on (อยู่กับเช้าวันใหม่)(รู้ดีเวลาที่ดาวมันลง) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
life goes on (หลับตา) นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา
dream goes on นัน นา นัน นัน นา นัน นัน นา (ลืมตาเมื่อไหร่ life goes on)
