วันก่อน ๆ ที่เราเคยรู้ใจกัน
ครั้งก่อน ๆ คราวนั้นมีฉันมีเธอ
อยู่เคียงกันใจฉันและเธอ
ต่างปรนเปรอความรักให้กัน
รักที่เราเคยก่อไว้พร้อม ๆ กัน
รักที่เราเคยใฝ่หา
รักที่ไม่เคยจะคิดเลิกรา
แต่ต้องมาถึงคราว
เริ่มมาจากตัวคราวนั้นตัวฉันมัวเพลิน
ให้บางสิ่งมาเดินปนรักในใจ
อยากเฮฮาประสาผู้ชาย
แบ่งปันใจไปให้สังคม...
มีเวลาให้เธอแต่ให้น้อยเกินไป
ฉันทิ้งเธอให้ขื่นขม
ฉันใช้เวลาเพื่อรักษาสังคม
ดั่งชื่นชมผู้อื่น
* แล้วเมื่อมาถึงวันที่ผันแปรไป
ฉันนั้นเข้าใจถ่องแท้
รู้ว่าผิดของใครทำให้เธอแปร
รักแท้ไปยังผู้อื่น....
** ฉันนั้นคนเดียวผิด ฉันนั้นคนเดียว
และฉันคนเดียวที่แพ้
รู้ลึกในใจแต่สายเกินแก้
แต่ฉันยังรักเธอ\'
