Intro :
บ้านหนูอยู่ไกลอยู่ในป่าดอย แดนดงนาไร่
มีแต่ต้นไม้ แม่น้ำ ลำธาร ไหลเย็น
ไม่มีสีแสงหลอดไฟสวย
ไม่มีใครช่วยคลายความลำเค็ญ
เป็นความจำเป็น ร้อนเย็นล้วนพึ่งตนเอง
บ้านหนูอยู่ยังมียายกะตา พี่ป้าน้าลุง
นั่งสานกระบุง ฟังเพลงหมอลำ บรรเลง
เสียงพิณรุกไล่และหยอกเย้า
เสียงแคนก็เป่าเคล้าครื้นเครง
ภายใต้เสียงเพลง ปลอบใจท้องไม่เคยอิ่ม
ชิมชื่นชีวิต ที่แร้นแค้น
ทั้งที่แขนขา ยังคงยืนหยัด
วันหนึ่งจดหมายจากภาครัฐ
ได้ปิดประกาศให้หมู่บ้านหนูเป็นโอท๊อป
บ้านหนูอยู่ดี มีกินมีใช้ มีเหลือ มีเก็บ
เย็บปักถักร้อย ทอผ้า จักรสาน แกะสลัก
ไม่มีเสียงร้องของความหิว
สายลมพัดปลิวด้วยความรัก
โลกได้ประจักษ์ จดจำตำบลของหนู
ชิมชื่นชีวิต ที่แร้นแค้น
ทั้งที่แขนขา ยังคงยืนหยัด
วันหนึ่งจดหมายจากภาครัฐ
ได้ปิดประกาศให้หมู่บ้านหนูเป็นโอท็อป
บ้านหนูอยู่ดี มีกินมีใช้ มีเหลือ มีเก็บ
เย็บปักถักร้อย ทอผ้า จักรสาน แกะสลัก
ไม่มีเสียงร้องของความหิว
สายลมพัดปลิวด้วยความรัก
โลกได้ประจักษ์ จดจำตำบลของหนู
Solo :
