INTRO :
ทุกเรื่องราวที่เข้ามา
ที่เจ็บและช้ำจนทำให้ฉัน มีน้ำตา
แม้ว่าทรมานเท่าไหร่
ฉันเรียกมันว่าความเสียใจ
แล้วเรื่องราวในวันนี้
ที่เกิดและมันกำลังกระทบ ใจของฉัน
ก็สอนให้ได้เรียนรู้ใหม่
ในคำที่ฉันเคยเข้าใจ
สิ่งใดที่เคยได้เจอ กลายเป็นแค่เพียง
เรื่องเล็กน้อยไปในพริบตา
เสียงของเธอที่ร่ำลา ได้สอนให้รู้ว่า
อย่าไปจำความช้ำที่มี
*นี่แหละคือความเสียใจ
ความเสียใจมันเป็นอย่างนี้ จำซะใหม่
ต้องเจ็บจนร้องไห้โดยไม่อาย
ต้องช้ำทุรนทุรายขนาดนี้
ที่ผ่านมามองย้อนไป
ลองคิดดูบางทีก็เสียดายน้ำตา
แต่เธอทำให้ได้รู้ว่า
ค่าของน้ำตามันคู่ควร โฮ..
กับการต้องเสียเธอ
(ดนตรี)
แม้ฉันยืนแทบไม่ไหว
ก็อยากจะขอพูดอะไรสักนิดนึงถึงเธอ
ขอโทษที่ไม่ดีเหมือนใคร
และขอบคุณที่สอนให้เข้าใจ
ว่าเรื่องที่เคยได้เจอ มันก็แค่เพียง
สิ่งเล็กน้อยที่เปลื่องน้ำตา
เสียงของเธอที่ร่ำลา ได้สอนให้รู้ว่า
อย่าไปจำความช้ำที่มี
(ซ้ำ*)
(ดนตรี)
เจ็บวันนี้ทำให้รู้ว่า ค่าของน้ำตา..
มันคู่ควร....
