Intro: 2 times
ขอความสงบตามลำพัง ขอศาลได้โปรดสั่งไม่ตัดสิน
เพราะผมกลัว ผมกลัวจริงๆ
ลูกขุนกำลังจดใบคะแนน ผมหวังให้เขาช่วยพังกำแพง
แต่ไม่เลย เขากลับเดินหายไป
และแม้จะไม่มั่นใจ แต่ผมก็ยังชื่นใจ
ที่ได้มี เขาใกล้ๆ
เมื่อเสียงเพลงเริ่มต้นมีทำนอง
เมื่อหัวใจหลายห้องคลอเคลียกัน
รู้สึกโชคดี เหมือนดั่งความฝัน
เห็นคุณปลดปล่อยใจลอยไป
และเห็นคนร้องให้กุมมือกัน
ทุกอย่างสวยงาม เหมือนดั่งใจหวัง
แต่เมื่อมีคนเริ่มจากไป เมื่อเห็นคนเริ่มไม่ใส่ใจ
ผมอยากบิน และหนีให้ไกล
บินไปให้ไกลที่สุด และสูงจนมองไม่เห็นสายตา
หมดจากความกลัวแล้วผมค่อยกลับมา
บินไปให้ไกลที่สุด และสูงจนมองไม่เห็นสายตา
สิ้นสุดความกลัว เมื่อไหร่ ผมจะกลับม
