เบิ่งหน้าจอมือถื แอบส่องเฟสบุ๊คของเจ้า
มีความเงียบเหงาแทรกซึมในหัวใจ
วันคือที่ผ่านมารูปคู่ที่เฮาแท็กกันเอาไว้
เวลาผ่านไปแต่ใจบ่เคยลืม
ความฮักที่เฮาเคยหวาน เหมือนน้ำตาลที่เฮาเคยกิน
วันนี้หมดสิ้นจืดจางบ่เหลือใจ
ไทม์ไลน์ที่อ้ายเคยเห็น บ่เหลือความฮักของอ้าย
เฮ็ดดีให้ตาย น้องบ่คืนมา
ส่องเฟสบุ๊คเจ้ายามใด๋ หัวใจสิขาดทุกที
เพราะในวันนี้สถานะบ่แม่นอ้าย
เปิดอ่านที่เฮาเคยแชท ลบใจออกจากไทม์ไลน์
เพราะคนข้างกายบ่แม่น อ้ายแล้ว
ปิดหน้าจอมือถือ พร้อมน้ำตาของอ้ายที่ไหล
กับหัวใจที่มันมีแผล
บ่ฮู้อีกดนป่านใด๋ จั่งสิมีไผ๋เข้ามาดูแล
ส่ำเอาฮักแท้ให้เจ้าเหยียบใจ
ส่องเฟสบุ๊คเจ้ายามใด๋ หัวใจสิขาดทุกที
เพราะในวันนี้สถานะบ่แม่นอ้าย
เปิดอ่านที่เฮาเคยแชท ลบใจออกจากไทม์ไลน์
เพราะคนข้างกายบ่แม่น อ้ายแล้ว
เปิดอ่านที่เฮาเคยแชท ลบใจออกจากไทม์ไลน์
เพราะคนข้างกายบ่แม่นอ้ายแล้ว
