Intro:
เรณูนคร ถิ่นนี้ช่างมีมนต์ขลัง
ได้พบนวลนาง ดั่งเหมือนต้องมนต์แน่นิ่ง
น้องนุ่งซิ่นไหม ไว้ผมมวยสวยเพริศพริ้ง
พี่รักเจ้าแล้วแท้จริง
สาวเวียงพิงค์แห่งแดนอีสาน
เราเคยสัมพันธ์ พลอดรักเมื่อคราหน้าหนาว
คืนฟ้าสกาวเหน็บหนาวน้ำค้างเหนือนั่น
เพราะได้เคียงน้อง ถึงต้องหนาวตายไม่หวาดหวั่น
รุ่งสางต้องร้างไกลกันสุดหวั่นไหวก่อนลา
ผ้าผวยร้อยผืน ไม่ชื่นเหมือนน้องอยู่ใกล้
ดูดอุร้อยไห ไม่คลายหนาวได้หรอกหนา
ห่างน้อง พี่ต้องหนาวหนักอุรา คอยนับวันเวลา
จะกลับมาอบไอรักเก่า
* เย็นลมเหมันต์ ผ่านผันยิ่งพาสะท้อน
โอ้น้องบังอร ก่อนนั้นเคยคลอเคียงเจ้า
ครั้งเที่ยวชมงาน พระธาตุพนมยามหน้าหนาว
พี่ยังไม่ลืมนงเยาว์ โอ้แม่สาวเรณู
ดนตรี :
(ซ้ำ * )
ดนตรี :
