INTRO:
เฒ่าอํ่าลูกเลเมืองใต้
พํานักอาศัยอยู่ชายฝั่งทะเล
เติบโตมากับเรือตังเก
อาชีพชาวเลเป็นชาวประมง
สมบัติคือเรือลําเก่า
อายุรุ่นราวรุ่นคราวคนเฒ่า
หาปลาตั้งแต่คํายันเช้า
งานหนักงานเบาเฒ่าอํ่าไม่ถอย
ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านสมุทร
เรื่องราวมนุษย์ได้เคยฟันฝ่า
เฒ่าอํ่าคือชายหาปลา
เหนือโชคชะตาด้วยการกระทํา
(ดนตรี)
เฒ่าเลโชกโชนชีวิต
เรียนรู้ถูกผิดจากมหาสมุทร
ว่าคนเราย่อมมีวันสิ้นสุด
อันชีวิตมนุษย์มีระยะเวลา
ฤดูกาลผลัดกันมาเยือน
ไม่สะทกสะเทือนสายลมแสงแดด
อายุปาเข้าไปหลักแปด
ออด ๆ แอด ๆ ของธรรมดา
ลุงแก่เรือตังเกเก่า
รอยรั่วรอยร้าวตามอายุขัย
สองสิ่งร่วมทะยานไกล
ร่วมวันร่วมวัยจุดหมายเดียวกัน
(ดนตรี)
วันอุกาฟ้าเหลือง
ทะเลสะเทือนสายลมเป็นบ้า
แต่เฒ่าอํ่ายังยํ่าใจออกหาปลา
มันคือค่ายาค่าพยาบาล
อันชีวิตชาวประมงจน ๆ
อยู่ด้วยความอดทนแล่นไปข้างหน้า
จุดหมายย่อมหมายชีวิตปลา
ไปนํากลับมาเลี้ยงชีวิตคน
ถึงลมฝนกระหนํ่าซํ้าเติม
หนาวสั่นสะเทิ้มท้าทายคนกล้า
ผู้เฒ่าก็รู้อยู่เต็มอุรา
หนทางข้างหน้าเป็นได้สองทาง
ทางหนึ่งรอดกลับมาถึงฝั่ง
อีกทางหนึ่งฝังร่างลงกลางทะเล
ชายเฒ่ากับเจ้าเรือตังเก
หันหน้าออกทะเลไม่เห็นคืนมา
(ดนตรี)
(2 ครั้ง)
มรสุมพัดผ่านพ้นไป
ท้องฟ้าสดใสทะเลเงียบสงบ
ผู้คนยังถกเถียงกันไม่จบ
ถึงผู้เฒ่าชราหายลงทะเล
เฒ่าอํ่าอําลาจากไป
ไม่ใช่นิยายไม่ใช่วีรกรรม
ใครจะรู้ถึงการกระทํา
ของผู้เฒ่าอํ่า ผู้เฒ่าทะเล
