กี่ครั้งที่ทนปวดใจ
ต้องเหงาเดียวดายกลับมา
กี่ทีที่คิดทบทวนถึงการจากลา
เมื่อวันที่เขาต้องไป
กี่ครั้งที่เป็นอย่างเดิม
ปวดร้าวเวลาไม่เหลือใคร
กี่คราวที่เสียน้ำตาเพราะความอ่อนไหว
เมื่อไม่มีใจให้กัน
ร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา
เมื่อฟ้าไม่เคยเป็นใจ
วันที่ฝนพรำไม่เหลือใคร
อีกนานแค่ไหนไม่รู้จะเช้า
ร้องไห้จนไม่เหลือหัวใจ
แต่ฉันก็ไม่เป็นไร
แม้ไม่เหลือเธอไม่เหลือใคร
แต่ยังมีฝนเป็นคนสุดท้ายเหงาด้วยกัน
เมื่อฟ้าไม่เคยห่วงใย มีแต่ฝนที่ไม่จากไป
อยู่เป็นเพื่อนฉันให้ทนสู้ความหวั่นไหว
กับคนที่ไร้หัวใจ
ไม่หวังให้เธอกลับมา แค่รอเวลารักษาใจ
ขอบคุณสายฝนที่ทำให้คนปวดใจ
ให้มันได้ยืนขึ้นมา
ร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา
เมื่อฟ้าไม่เคยเป็นใจ
วันที่ฝนพรำไม่เหลือใคร
อีกนานแค่ไหนไม่รู้จะเช้า
ร้องไห้จนไม่เหลือหัวใจ
แต่ฉันก็ไม่เป็นไร
แม้ไม่เหลือเธอไม่เหลือใคร
แต่ยังมีฝนเป็นคนสุดท้ายเหงาด้วยกัน
แม้พรุ่งนี้ต้องเดินคนเดียว
กลางสายฝนของคนเดียวดาย
ไม่มีเหลือไม่เห็นใคร
ทิ้งโลกนี้ไว้เพียงลำพัง
ที่ซึ่งฉันไร้คนเคียงกาย
ปล่อยให้ฝนเป็นคนสุดท้ายร้องไห้กับฉัน
ร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา
เมื่อฟ้าไม่เคยเป็นใจ
วันที่ฝนพรำไม่เหลือใคร
อีกนานแค่ไหนไม่รู้จะเช้า
ร้องไห้จนไม่เหลือหัวใจ
แต่ฉันก็ไม่เป็นไร
แม้ไม่เหลือเธอไม่เหลือใคร
แต่ยังมีฝนเป็นคนสุดท้ายร้องไห้กับฉัน
