ในแจกันมีดอกไม้ สีที่เธอบอกว่าหวาน
มันยังวางอยู่ตรงนั้น ไม่ว่าวันใด
มุมเดิมที่เธอนอนดูหนัง ยังกวาดยังถูอยู่ร่ำไป
เผื่อไว้ วันนี้บางทีเธอนั้นจะมา
เหตุการณ์ไม่เคยจะเปลี่ยนผัน
ฉันยังจำวันเวลา
ยังรอไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
นาฬิกาหยุดเคลื่อนไหว เสียงในใจบอกกับฉัน
เธอยังคงอยู่ตรงนั้น ไม่ทิ้งกันไป
กลิ่นควันกาแฟในตอนเช้า
ถ้วยเก่าที่คุ้นปากของใคร
ตั้งไว้ พรุ่งนี้บางทีเธอนั้นจะมา
เหตุการณ์ไม่เคยยอมเปลี่ยนผัน
ฉันไม่มีวันเวลา
จะรอไม่ว่ายาวนานเท่าไร
เมื่อชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
ฉันจะทนอยู่ได้ยังไง หากเธอไม่คืนย้อนมา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
รู้ดีจะไม่มีใครกลับมา แต่ไม่กล้าลืม
ชีวิตฉันเหลืออยู่แค่นี้ แค่ภาพดีๆ ในใจ
โลกความจริงโหดร้ายเกินไป เมื่อใครบางคนพูดลา
ความหวังคือสิ่งสุดท้าย เลี้ยงจิตใจที่มันอ่อนล้า
ไม่มีจะไม่มีใครกลับมา แต่ว่าฉันรอ
