Intro:
เจ็บปวดหัวใจแท้ว่า ถึกสายตาหมามันแนมหน้าเยาะเย้ย แฟนเฮาเบิดเจ๊อะเบิดเจ้ย
ลืมเถียงนาฮ้างข้างโพนบักเขือขื่น เคยบู๋ป่ากล้วยหากัน ถืกแมงบ้งคันดาดแขนเป็นผื่น
เกากันฮอดเดิกฮอดดื่น สิไปเป็นอื่น เป็นอื่นได้จั่งใด๋
พ่อแม่น้องหละเพิ่นว่าอ้ายจน บ่ให้มาสนคนหล่อ หล่อ คืออ้าย บ่ฮู้อนาคตอยู่ไส
สะพายกีต้าร์ฮ้าง ฮ้าง เลาะบ้าน ได้ข่าวเจ้าสิแจกซอง กินดองจ้างหมอลำสองฮ้าน
เอาลำเรื่องมางัน ปะทะหมอลำซิ่ง บ่เชื่อแมนว่าบ่จริง คิดเห็นแอวหมอแคนซิ่ง
บ่จริ๊ง บ่จริง แมนว่าบ่ใช่ แมนรับบ่ได้ แมนรับบ่ได้ อะจึ๊ย อะจึ๊ย มันบ่ถืกต้อง
ดนตรี :
* แต่ก่อนซ้อนมอเตอร์ไซค์ รถเครื่องของอ้ายพาไปเลาะบ้าน คู่สร้างคู่สมขี้คร้าน
ไทบ้านตั้งให้เป็นฉายาสองเฮา สัญญาสิเป็นแฟนพันธุ์แท้ จนเฒ่าจนแก่จนสีผมดอกเลา
ประกาศอ้ายคือผู้บ่าว เป็นหยังหน้อเจ้า เฮ็ดให้อ้ายเสียใจ
**ค่ำลงยามตะเว็นสีแดง เขาพาน้องแซงหละกายหน้าอ้ายไป ซ้อนหลังอ้ายบ่งึดดอกหนา
แต่นั่งซ้อนหน้าแมนรับบ่ได้ คึดเบิ่งเขาเบรกยามใด๋ คึดเบิ่งเขาเบรกยามใด๋ แมนรับบ่ได้
อะจึ๊ก อะจึ๊ก
แหกโค้ง แหกโค้ง แหน่แม้ แหกโค้ง แหกโค้ง แหน่แม้ เหยียบใจกันแท้ ตำตึ๊ก ตำตึ๊ก
ตำตึ๊ก ตำตึ๊ก ตำตึ๊ก ตำตึ๊ก อะจึ๊ย อะจึ๊ย ป่านนี้เขาคือสิพากันเข้ากอกล้วยไปแล้ว แมนรับบ่
ได้
แมนว่าบ่ใช่ บ่ถืกต้อง
ดนตรี :
(ซ้ำ *,**)
น้ำตาผู้แพ้ไหลมา อะปี๊ด อะปี๊ด ผู้บ่าวตำอิดได้นั่งไห้ข้างทาง น้ำตาย้อยยามย่าง
ไหลลงป๊อก ป๊อก ไหลลงป๊อก ป๊อก แมนรับบ่ได้ แมนรับบ่ได้ แมนรับบ่ได้ แมนว่าบ่ใช่ บ่
ถืกต้อง
ดนตรี :
