INTRO :       
               
                                       
     ระหว่างความรัก  และความต้องการ
                                       
     มันคือสายธาร  ศีลธรรมประจำใจ
                                  
     เป็นความชอกช้ำ  กล้ำกลืนฝืนในฤทัย
                                       
     แต่เหตุไฉน  ทำไมจึงต้องเป็นเรา
                               
     ใจเฝ้าแต่รัก  ภักดีให้เธอ
                                        
     ยังคงละเมอ  เพ้อไปเมื่อยามเหงา
                                    
     ใครเลยจะรู้  หากเป็นเหมือนใจของเรา
                                           
     คอยแต่อับเฉา  รักเราเฝ้าแต่ช้ำตรม
                                                   
     *  โอ้ความรักเอย  สุดเฉลยใจเอยเหลือจะข่ม
                      
         ทั้งเจ็บทั้งช้ำปวดร้าวระบม
                                                   
        มันช่างขื่นขม  ตรอมตรมเปล่าเปลี่ยววังเวง 
                                      
     **  สูญสิ้นคนรักแล้วซิหนอเรา
                                      
           ดูดูแล้วเศร้า  ช้ำใจกับตัวเอง
                                               
            เมื่อนึกถึงเขา  ปวดร้าวและเหงาวังเวง
                         
            มีแต่บทเพลง
                                         
            เป็นเพื่อนเกลื่อนความระทม
     (ดนตรี)        (ซ้ำ * **)
     (ดนตรี)