INTRO:
ผู้คนก็เป็นอย่างโน้นอย่างนี้
เรื่องราวมากมีสีสันมากมาย
คนเราตั้งแต่เกิดจนตาย
ต้องวนเวียนว่ายวัฏสงสาร
แม่น้ำไหลมาจากไหน
ไหลมาไหลไป ไหลทวนขึ้นฟ้า
ท่วมทันและเทลงมา
เป็นฝนแสนห่าเป็นฟ้าทลาย
ภูเขาละลายมาเป็น...
คอนกรีตซีเมนต์ตึกรามรุ่งเรือง
สร้างแล้ว...สร้างเล่าเปล่าเปลือง
แล้วเพียรสร้างเมืองให้เป็นสีเขียว
เพราะคนต้องการ
SOLO:
ตั้งแต่เกิด...จนตาย คู่จุดหมาย...ปลายทาง
รักและสร้าง...ศรัทธา ปรารถนา...เรืองรอง
จึงบังเกิด...ครรลอง
ให้พี่น้อง....ได้ชื่นชม
ความไห้ห่ม...เหน็บหนาว
ความปวดร้าว...ความหลัง
ความมุ่งมั่น...เป็นพลัง กงล้อยัง...มุ่งไป
SOLO:
(ซ้ำ *)
เรื่องราวก็เป็นอย่างนี้แหละหนา
ฟ้าคงได้ยิน ดินคงได้ฟัง
ร่ำร้องก้องในภวังค์
ดุจเสียงระฆังที่ไกลแสนไกล
ไกล.....แสนไกล ไกล....แสนไกล
ไกล.....แสนไกล ไกล....แสนไกล
ไกล.....แสนไกล ไกล....แสนไกล
