*เสื้อผ้าก็ไม่ใส่
ไม่ปิดไม่บังเอาไว้
รู้แล้วว่าใจใหญ่
ไม่ต้องแสดงให้เห็น
เมื่อฉันนั้นได้มาพบกับเธอ
ก็เหมือนว่าเธอเป็นแสงส่องทาง
เธอดีๆ กับฉันทุกอย่าง
ไม่มีอะไรที่มันแอบแฝง
ทุ่มให้เธอไปแล้วหมดใจ
ด้วยหวังว่าเธอจะเป็น อย่างผ้าที่พับไว้
ไม่รู้ไม่เคยจะเห็นข้างใน
ไม่พร้อมจะเจอกับความเร่าร้อนเกินฉันรับไว้
(*)
ก็เธอคิดว่านุ่งลมห่มฟ้ามันเย็นดี
หรือว่าทรวดทรงอย่างนี้มันต้องตา
ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะฮือฮา
ที่เธอทำตัวแบบนี้
วับ ๆ แวม ๆ
ไม่เคยกลัวใครจะเหลียวมองกรายมา
ฉันนั้นก็กลัว เธอนั้นจะโดนรุมทิ้งทางสายตา
ฉันขอ ฉันขอ ฉันขอ ให้คิดจะปิดมันไว้ไม่ใช่ว่า
(*)
